یه وقت هایی دنیا خیلی به آدم فشار میاره!
اونقدریکه دیگه کم کم داری می ترکی!
چیزی نمونده تا انفجار
بعضی وقت ها هم اینقدر حاد نیست
ولی اوضاع بدیه زیر فشارهای مختلفی!
دیگه قاطی میکنی و دعوا می کنی با طرف مقابل! یا طرف های مقابل یا مقابله به مثل می کنی یا فکری که به ذهنت برسه برای دفاع از خودت می کنی یا ...
اما اگر چند بار جلوی این فشارها وایسی و صبر کنی و اقدامی نکنی
می بینی که تجربه بهت ثابت میکنه که اگر در بیش تر موارد درگیرنشی و رد شیو سکوت کنی کم تر لطمه میخوری!
حتی اگر حرفت هم حق باشه یه جاهایی باید واقعا سکوت کرد تا لطمه های بیش تری نخوری!
این طوری میشه که شاید در آرامشی که حاصل میشه بهتر بتونی حقت روثابت کنی یا اصلا ثابت بشه!
شاید هم ثابت نشه اما حداقل نا حق تر نشدی !
پس سکوت کن تا پیروز باشی ....
تازه مگه فقط آدمای دور و بر هستند که قضاوت می کنند مگه مومنین نیستند که می گن کفی بالله حسیب آیا خدا برای ما کافی نیست!
چه سود که دیگران چی فکرکنند ! مهم اینه که پیش خدا رو سفید باشی!